Σαν θύελλα φωτιάς η
αγάπη σου με λιάνισε,
σαν στόμα αέρα καφτερού
μου πήρε την ανάσα,
αδίκως προσπαθώ, ν’
αντισταθώ δεν μ’ άφησε,
άγριο σπαράγγι τρυφερό
με τσάκισε κι εχάσα
φλέβα αθωότητας, σ’
αιμάτου ξαφνική πλημμύρα,
μ’ έψησε ο έρωτας σε
λαγονιών γλυκών την πύρρα.
Του έρωτα Θεά, το σώμα
μου σ’ ευγνωμονεί
γιατί το δέρμα μου
έλαμψες σαν δροσερό γρασίδι,
θροϊζει ολόχαρη η
καρδιά και τρέμει ολογδυμνή
και πεταλούδα πια στο
νέκταρ σου βουτά κι ενδίδει.
Σαν την λινάτσα o
έρωτας με τίναξε και σαν λιοπάνι
κι ολούθε χύνεται ο
χυμός που η ελίτσα βγάνει.
Τώρα δεν με τρομάζει ο
θάνατος σαν πρώτα
ούτε λεπίδι πόνου να με
κόψει το μπορεί.
Κι αν τούτη την στιγμή
πεθάνω, του έρωτα τα χνώτα
αίμα γλυκό θα με
φυσήξουνε να νοστιμίσει η γη!
Δημοσιευμένο
στο βιβλίο του
ΔΗΜΗΤΡΗ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΥ
«Ποιητής και Μαραθωνοδρόμος»
Λευκάδα 2018
"Tristan and Isolde"
Gaston Bussiere
