Όταν μας λυπηθούνε κάποτε οι Θεοί
και αγκιστρώσουμε κλωστούλα και βελόνα
λιβάνι σε Ιερό η δική σου η μορφή
μύρο η ψυχή μου σε μυστήριον αρρεβώνα.
Ζούμε μονάχα για να λιώσουμε αγκαλιά
κρατιόμαστε, σαν ο πνιγμένος την ανάσα.
Κι όταν το χώμα θα μας καταπιεί γουλιά
θα κλείσει η αγάπη μας παντοτινή μας κάσα.
Πένθος Εραστών.
Μνημειακό νεκροταφείο στο Μιλάνο, Ιταλία.
Ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφή