Είπες
πεινώ! ετούτη τη χρυσή κι ολόλαμπρη σελήνη
που στρογγυλήν υπόσχεση το κύμα καταπίνει.
Είπα
διψώ! την ασημόχαρη κι ατίθαση αρμύρα
που φεγγαρίσια θάλασσα το σώμα μου επλημμύρα.
Σε στρώμα γείραμε γλυκό με βελουδένια φύκια,
προσκέφαλο είχαμε βυθού κοράλλια κι αρμυρίκια.
Στα στήθια μου κολάστηκες, σελήνη αφρισμένη,
στο στόμα σου ασώτεψα, θάλασσα θαμπωμένη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου