Μνήμη – Σοφία Πόταρη

Φιλήδονη βλασταίνει η μνήμη, στου Ληθαίου

τις βαθύσκιες ρεματιές τις αυγουστιάτικες,
γυναίκα ολόγυμνη, παλεύει στου ωραίου
ίδρω το πυρρό κρεβάτι, πληγιάζει ωραία πληγή
και προσκαλεί του εραστή τον φουσκωμένο σάλο.

Τον εραστή προσμένει πάνω της για να χυθεί, 
Δίας μανιασμένος, ταύρος φοβερός ή ευγενική
βροχή, ερωτιδέας στοργικός, αδιάφορο της είναι
πώς θα ερθεί. Τ’ αλάτι του μονάχα θέλει στην πληγή.