Γυναίκα – Σοφία Πόταρη

Κατέβαινες αγέρωχη, τον ήλιο είχες φουστάνι

και της σελήνης τη θωριά στα πόδια σου γιορντάνι

στον κόρφο σου δυο έρωτες  με τόξα τεντωμένα

αγριεύουνται τα στήθια σου, φαριά καλλιγωμένα.

Τα πόδια σου βεργολυγιές σε ήλιου πυρολιάστρα

κουνιέσαι και γκρεμίζουνται όλα του νου τα κάστρα

και τα λαγόνια σου, κυρά, μια θάλασσα π΄ ανάφτει

κι αργάζει μέταλλο σκληρό και καταπίνει ναύτη.

Κατέβαινες αγέρωχη, ολόγυμνη πατούσες

στης θάλασσας την άβυσσο το σύμπαν προσκαλούσες...