Πομπηία - Σοφία Πόταρη

Η Φορτουνάτα, του Κλαυδίου εταίρα

της θέρμης το ζεστό νερό αναδεύει,

βυθίζει το κορμί που αργοσαλεύει

σ' έρωτα ίδρω και καυτόν αέρα.

Λειψόν είχε τον ύπνο την εσπέρα,

ανήσυχη γυρνούσε κι αγριεύει

κακό στερνό της είπαν την γυρεύει,

σε συλλογή βαθειά την βρήκε η μέρα.

Θολό είδε τ’ όνειρο, λευκόν αχάτη,

νυχτιά πηχτή στ’ ασπράδι των ματιώ της

σαν πάλευε στου Κλαύδιου το κρεβάτι,

οχιά τυφλή τυλίχτη στο λαιμό της,

στου έρωτα αναμμένη το αλάτι,

φλογάτη του Βεζούβιου η λαμπρότης.