Αχ! Εσύ, γλύκα μου
πάνγλυκεια, πανέμορφή μου, ομορφιά μου!
Μύρισα το κλωνί
βασιλικό και κόπηκε η λαλιά μου
Κι εστέρεψε η ανάσα
μου απ’ τα βάθεια της
Κι αφανίστη η όσφρησί
μου από τη ρίζα της
Κι εσβήστηκε το φως
των ομματιών μου!
Μύρισα το κλωνί
βασιλικό που τό ΄κρυβες στα στήθια σου
Κι αχόρταγο θρεφότανε
απ’ της αγκάλης σου τον κρύφιο στεναγμό
Κι απ΄τ’ άσπρου
στήθους σου το μυρωδάτο γάλα
Κι από του σφρίγους
σου τους ζωντανούς χυμούς
Κι απ’ το γλυκό των
σωθικών σου αίμα
Μύρισα το κλωνί βασιλικό
και κλαίω απαρηγόρητος
Γιατί το θέλω τώρα
πια δικό μου εκείνο το κλωνί του έρωτα
Που πήρε την καρδιά
μου και μ’ ορφάνεψε
Που μ’ έρωτα με
ζάλισε και πόνο μου σφαξε βαθύ
Κι από έρωτα γλυκό πεθαίνω!
Painting, Girl with a
Poppy,detail
by Emile Vernon 1872-1919
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου