Της μέθης μου
απολαυστικό κρασί εσύ κυλάς
τις φλέβες μου ύπουλα
ναρκώνεις κι εφορμάς
στα μούσκλια μου τη
γλίτσα σου σοφά φυτεύεις
αρχαίος γεωργός στα κρύφια βρύα μου ελλοχεύεις
φίδι τρυπώντας βράχου
δόντι κούφιο και σαθρό
που ήσυχα υποκλίνεται
σε φάγωμα ηδονικό
σελήνης έβενος κυλάς στις
γλιστερές φωλιές μου
τις σιγηλές αγριοξυπνάς και κατακτάς σπηλιές μου
βελούδο μελανό υφαίνεις
και ατλάζι τραγανό
σατανική σπορά για
έρωτα δαιμονικό
το μάτι σου σαρδόνιο τρυπάει
του σκότους μάτι
και το ρουφάει και καλπάζει
φρενιασμένο άτι
στης νύχτας την
κατάβαθη φωλιά που ξεγεννά
σοφίας και παράνοιας γεννήματα φριχτά
ζωής και θάνατου πνοή σε
σώμα μοχθηρό
πώς τσούζεις μέσα μου
φαρμάκι κι ίαμα πικρό
σαν σε σταυρό
καρφώνεσαι πανάχραντη ηδονή
σκότους αμόλευτου πεπτωκυία
ανατολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου