http://sofiapotari.blogspot.gr/

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Πλημμύρα με παλίνδρομο χρωστήρα – Σοφία Πόταρη

Αντάξιά σου είναι μόνον η πλημμύρα,
εκείνη π’ αδυσώπητη κι αψιά,
ορμάει θειάφι κι αλμυρή πορφύρα
και κόβει την ανάσα μαχαιριά.

Πλημμύρα με παλίνδρομο χρωστήρα.
Το σύννεφό σου μάτι σε σκοπιά,
απ’ την ζωή με παίρνεις μ’ αισθητήρα
κι απ’ τον πνιγμό με σώζεις με βουτιά.

Μονάχα εσύ. Γλυκέ εκτοξευτήρα
κυττάρων μου σε άστρων αμμουδιά,
μονάχα εσύ τρελλέ ηδονοθήρα
μ’ εκθέτεις σε παράνοιας τροχιά.

Θαρρώ έχω την τύχη χρυσοθήρα,
μ’ απέλπιδα στον βούρκο την φτυαριά
και άξαφνη, απροσδόκητη πλημμύρα,
χρυσώνει του τα χέρια, νου, καρδιά.

Έλα λοιπόν της τύχης μου μνηστήρα,
περίσσευμα και έλλειψη βαθειά
και πνίξε με σ’ ολόγιομο κρατήρα,
αλμύρα μου και λάβα και φωτιά.







4 σχόλια:

  1. Μπράβο Σοφία, έγραψες αριστούργημα! Με την παλέτα της γλώσσας μας δημιούργησες έναν ποιητικό πίνακα! Μπράβο και πάλι, συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΌΤΑΝ ΜΙΛΆΝΕ ΟΙ ΛΈΞΕΙΣ..........ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ ΑΠΛΆ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή