Η ερωτευμένη Πότα – Σοφία Πόταρη

-Αστράφτω και αχολογώ σαν το ρουμάνι στο βουνό

το Γιάννο τον αρματολό τον θέλω άντρα κι αρχηγό.

-Μωρή ζουρλή, μωρή λωλή, που είσαι μάνα κι αδερφή

πό 'χεις γονιοί,  πό 'χεις και γιοί, πό 'χεις  γειτόνοι κι ανεψιοί.

- Βουλή γω γέρου δεν γρικώ,  γω θα φιλώ λεβεντονιό

γονιοί και γιοί  τους λησμονώ,  γειτόνοι τους αντιπερνώ.

-Μωρή ζουρλή, μωρή λωλή, πού έχεις έγνοιες και δουλειές

πό 'χεις ελιές, πό 'χεις βραγιές με τις χτιστές τις αρμακιές.

-Δουλειές βραγιές γω τις ξεχνώ, γω τις ελιές τις ξερριζώ

τις αρμακιές πατώ πηδώ,  τις έγνοιες στέρνα την σκεπώ.

-Μωρή ζουρλή, μωρή λωλή, δεν θα γλιτώσεις το κακό

πό 'χεις και άντρα κι αδερφό και θα γενεί το φονικό.

-Γενιά και σόι εγώ ξεχνώ, εγώ ανεβαίνω στο βουνό

τον Γιάννο τον αρματολό τον κάνω άντρα κι αδερφό.