-Tί θες Βασιλικούλα μου να φέρω απ' την
Πόλι;
-Φέρε βελόνι και κλωστή, να
ράψω ένα φακιόλι.
-Τί απ’ της Βενετιάς ποθείς το
ξακουστό παζάρι;
-Θέλω σεντόνια να μου βρεις, κατάσπροι να ‘ναι γλάροι.
-Τί θέλεις απ’ τη Μάνη μας πάνω
σου να κρεμάσεις;
-Βόλι μπιστόλας φέρε μου, ποτέ
να μη με χάσεις.
-Τί λαχταράς καρδούλα μου απ’ τ’ Αναπλιού τη χάρι;
-Παράγγειλε του έρωτα ωραίο
κεχριμπάρι.
-Και τί ματάκια μου ποθείς
απ’ τα δικά μου χέρια;
-Πάνω μου σύρτα, να χαρείς,
Λευκάδας δυο μαχαίρια!
Συνέχισε Σοφία, όσο σκάβεις μέσα σου βγαίνουν στους στίχους σου αρώματα της γης μας. Φαίνεται πως εκεί βαθειά βρήκες τη Ρίζα κι ανάβεις της παράδοσης τη φλόγα κόντρα στων άχρωμων καιρών τη μούχλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια στις δημιουργίες σου.
Φιλικά Θοδωρής.
Θοδωρή, σε ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή