Δεν μ’ αγαπάς - Σοφία Πόταρη

Πιο δυστυχής εγώ κι απ’ τους κακότυχους θνητούς

που παίρνει ο θάνατος κάθε που κόβει τη ζωή τους,

αφήνουν πίσω τους λαμπρό το φως και αγλαούς καιρούς

καθώς βουτούν στο σκοτεινό πηγάδι της σιωπής τους..

Πιο δυστυχής κι από αυτούς!

Πια στερημένη απ’ τον ήλιο των δικών σου των ματιών

λουλούδι αναιμικό και θλιβερά βαλσαμωμένο,

παρασυρμένο απ’ την πλημμύρα σκοτεινών γητειών,

με μοίρα του να ζει από το κλαδί αποκομμένο..

Εσύ δεν μ’ αγαπάς κι αγιάτρευτες του πόνου οι πληγές,

ελπίδας μάταιης σαν με τρυπά το σουβλερό αγκίστρι.

Εσύ δεν μ’ αγαπάς κι αμέτρητες πια είναι οι φορές

που άτι σέρνομαι από θάνατου σφιχτό καπίστρι..