Γυναίκα του καλοκαιριού Beach Love – Σοφία Πόταρη

Σ’ έβλεπα που περπάταγες στης θάλασσας την άκρη,

φιγούρα κυματόλουστη και ηλιοδαγκωμένη.

Το φόρεμά σου γλίστραγε, όπως ματιώνε δάκρυ

και τα μαλλιά σου άστραφταν σε πλάτη γυαλισμένη.

Ήσουν σκυφτή και σκεφτική, τα χέρια σταυρωμένα,

μέση λεπτή κι ερωτική, σαν ερωδιού καμπύλη.

Κοιλίτσα, πρόσκλησι ανοιχτή στης μοίρας τα γραμμένα,

μηροί και γάμπες ζηλευτοί, οδός σ’ ωραία πύλη.

Τα δαχτυλάκια σου λευκά, ελάμπαν άγριο ρύζι

τα πέλματά σου, στόματα, την άμμο πώς φιλούσαν!

Νεράκι σαν στα χάϊδευε σ’ έρωτα μετερίζι

κρυφόβραζε η  θάλασσα, τα βότσαλα βογκούσαν.

Περπάταγες και άρπαζες καλοκαιριού την κάψα,

που  έσπαγε στην αμμουδιά αλμύρα λιγωμένη,

σαν την κοπέλα που ποθεί τον έρωτα με κλάψα

και με πισωγυρίσματα παρθένα πάντα μένει.

Σε κοίταζα κι ευχόμουνα να ήμουν πιο κοντά σου,

ο φίλος σου, ο άντρας σου, έστω κι ο αδελφός σου,

νήμα και κρόσσι ας ήμουνα στο δροσοφόρεμά σου,

κορδόνι ας φιδογύριζα αχ στον αστράγαλό σου!

Μα σύ δοσμένη ολόγιομη στης θάλασσας τ’ αλάτι,

με τα ρουθούνια ορθάνοιχτα κι αχόρταστα τα μάτια,

λυγιόσουν σαν το ζηλευτό, το καθαρόαιμο άτι

και αγνοούσες γύρω σου πως γκρέμιζες παλάτια.

Πόσο το είναι λαχταρά έστω σου και το νύχι!

Στ’ αγκίστρι σου με δόλωσες ψαράκι γλυκαμένο!

Ζηλεύω και οργίζομαι με του νερού την τύχη,

μονομαχία ορέγομαι να πέσει σκοτωμένο!

Διαολισμένο θηλυκό να με κοιτάξεις γύρνα!

Δε νιώθεις την παράφορη της σάρκας μου τη λάβρα;

Ένα σου βλέμμα χάρισε να σε μυρώσω σμύρνα,

έτοιμος είμαι να συρθώ κοντά σου σαν τη σαύρα!

Μη φεύγεις κόρη θερινή, γυναίκα της αλμύρας!

Μείνε λιγάκι να σε δω, ν' αφρίσω στην πνοή σου!

Να γλυκογέρνεις, να λυγάς κι εγώ ηδονοθήρας

να βολοδέρνω μοναχός στη θέα τη δική σου...

Painting, “Beach love”

By Lluis Ribas